Kendinizi gerçekten sevmeyi başaramadığınız sürece başkalarının sevgisine muhtaç ve onların sevgisine bağımlı olarak yaşarsınız. Siz kendinizi hangi değer derecesinde alıp kabul ettiyseniz başkalarının da size verdiği ilgi, alaka ve değer bundan daha fazla olmayacaktır.

Başkalarına gösterdiğiniz hassasiyet, verdiğiniz değer ve önem kendinize verdiklerinizden daha fazla ise, o kişiler için her zaman incinmeye açık bir davetiye olursunuz. Başkalarına alçak gönüllü, naif ve iyi görünmek adına kendinizden kırpıp karşı tarafa eklediğiniz o parçalarla karşı tarafı kazanmakla ilgili hiçbir zaman başarı kaydedemezsiniz ve beklediğiniz gibi böyle olduğunuz için onlar sizi daha çok sevmeyeceklerdir. Hatta sizden nefret etmeleri bile mümkündür, yaptıklarınızla onları borçlandırdığınız için. Sevgi kazanırım zannettiniz ama nefret kazandınız! İlginç değil mi? Çünkü fedakarlık, sevgi ve iyilik tanımı altında kendinizi hiçe sayıp onlara maddi ve manevi tüm verdiklerinizle onların bilinçaltında size karşı borçlanmış hissedebileceklerini ve onların üzerinde ‘’aslında ben senden üstünüm’’ enerjisini yarattığınızı hesaba katmadınız. Oysa ki dünyada kaç kişi borçlusunu sever ve kendinden üstün gördüğü birini rahatsız olmadan hatta ondan kaçmadan hayatında tutar?

Size aile; anne, baba, kardeş, eş, çocuk, bayrak; vatan, millet hatta tabiat; çiçek, böcek, hayvan vs. türlü türlü şeyleri sevmeniz öğretildi. Etrafınızdaki her şeyin kendinizden daha değerli ve hayati olduğuna inandırıldınız. Aslında en önemli sevginin ‘’kendini sevmek’’ olduğunu ne zaman keşfettiniz? Hala hayal kırıklıkları içinde haksızlığa uğramış bir duygu atmosferi içindeyseniz muhtemelen henüz keşif olmamış! Tahmin edebiliyorum; siz sadece siz kendinizden başka herkesi, her şeyi sevme programıyla programlandığınız için bunun ne demek olduğunu hiç düşünemediniz. Size öğretildiği gibi iyi insan olmaya odaklı yaşadığınız için ‘’ben iyi bir insanım’’ senaryosunu oynamaya devam ettiniz, hem de tüm açık yaralarınıza rağmen…

Varoluşta her şey, herkes şey mükemmel bir yaratım içinde; her şey, herkes zaten eksiksiz, mükemmel ve tamam. Sizce bunu başkaları için ispatlamaya kalkmanın değeri ne? Ortaya çıkan şey; kendinizden kırpıp, iyilik, sevgi tanımı altında onlara yapıştırdıklarınızla onları kendinize karşı güçlendirmek ve kendinizi incitecek bir yaratımdır…Hemen şimdi kendinizden büyük, değerli ve hayati kıldığınız her ne varsa yıkıp, yaratımını iptal eder misiniz lütfen?

Sevmeye kendinizden başlayın! Eğer kendinizi gerçekten severseniz hayatınızdaki her şey yoluna girecektir…